Açlık ve yetersiz beslenmenin nedenlerinin sadece ‘gıda kıtlığı’ olmadığını, temelinde ‘derin yoksulluk’ nedeniyle mevcut gıdalara erişilememesi olduğu kabul ediliyor.
Gezegendeki her yedi kişiden biri aç uyuyor ve her gün 25.000 kişi yetersiz beslenme ve açlıkla ilgili hastalıklardan ölmekte.
Kıtlık ve açlık, ‘gıda güvencesizliğine’, bu güvencesizlik hali de cinsiyet eşitsizliğine dayanıyor. Kronik gıda güvencesizliği, kıtlık ve açlığa karşı yüksek derecede kırılganlığa dönüşüyor ve bundan en çok etkilenen kırılgan grup yine kadınlar ve çocuklar…
Salgınların, savaşların ve yoksulluğun yanı sıra kolera, difteri benzeri hastalıkların ve COVID-19 pandemisi ile karşılaştığımız yeni mutasyonların yayılması, kıtlık, ilaçların tükenmesi ve iç göçler kadın ve çocukların mağduriyetini ve eşitsizliği her geçen gün artırıyor.
Kadınların erkeklere göre besin güvencesi olmayan evlerde yaşama oranı daha fazla ve farklı etnik gruplar arasında da besin güvencesi dengeli değil.
Düşük kalitede ve yetersiz-dengesiz beslenmeye bağlı olarak doğumda beklenen yaşam süresinin kısalıyor, bağışıklık zayıfladığında sağlık durumu bozuluyor; çocuklar arasında eğitim düzeyi açığının artıyor (Power vd.,2020).
Dünyada Gıda Güvenliği ve Beslenmenin Durumu raporuna göre; 2019 yılında açlık çeken kişi sayısı 690 milyona ulaşmıştı, aynı rapora göre COVID-19 pandemisi, 2020 yılı sonu itibariyle 130 milyon kişiyi daha kıtlığa, kronik açlıkla yaşamaya mahkum etti.